De hoop van Joop

VLAARDINGEN - Weinig banen spreken zo tot de verbeelding als die van politie-agent. Talloze televisieseries zijn gebaseerd op de belevenissen van de 'crimefighters'. Het levert vaak prachtige verhalen op; vol spanning maar soms ook met veel humor. Je hoeft niet altijd ver van huis te zijn voor zo'n verhaal. dat bewijst Roy van den Berg, brigadier op bureau Vlaardingen.

,,Het is een frisse maar zonnige dag in februari als ik aan het eind van de ochtend met mijn collega over de Hofsingel in Vlaardingen rij. Daar zagen wij een oude bekende van ons lopen. Laten we voor dit verhaal deze 22-jarige bekende van ons 'Joop' noemen. We kennen Joop al een tijdje, het is een echte jongen van de straat en heeft al geregeld een nachtje in ons hotel aan de Delftseveerweg mogen overnachten. Maar eerlijk is eerlijk Joop is al een tijd niet meer bij ons in beeld. Het is al ruim twee jaar geleden dat hij voor enig feit achterin een politieauto heeft gezeten.
Dit kan doorgaans twee dingen betekenen: Joop is volwassen geworden en heeft besloten om voortaan het rechte pad te volgen of Joop is beter geworden in wat hij deed en wordt niet meer door de politie gepakt.

Het valt ons op dat Joop in een dure jas loopt. Zo op het eerste oog is (door ons) niet te zien of het een originele jas is of een imitatie maar we weten dat als deze origineel is hij nieuw rond de 900 euro kost. We zien Joop naar een andere man toelopen en dat hij midden op straat met een andere man in gesprek gaat. Deze andere man kennen we niet, dus geven we hem ook geen naam in dit verhaal. Wel valt het op dat deze een aanzienlijk goedkopere kledingsmaak heeft en kennelijk zijn haar is vergeten te kammen want het steekt wild alle kanten op.

Op het moment dat we dichterbij rijden zien we Joop nog steeds midden op straat in gesprek staan met de andere man. Ik moet wat gas inhouden omdat ik anders de mannen zou raken met het dienstvoertuig. Zodra we echt vlakbij zijn zien we dat Joop en de andere man iets aan elkaar over geven. Wat precies kunnen we niet zien maar eigenlijk lijkt het voor ons verdacht veel op een drugsdeal. Maar eigenlijk willen we dit niet geloven aangezien mijn collega en ik toch echt in een herkenbare politieauto rijden.

We besluiten een praatje te maken met Joop om eens te kijken hoe het met hem gaat en wat voor werk hij tegenwoordig doet. Want een jas van negen meiers, kennelijk gaan de zaken goed. Zodra we onze auto aan de kant zetten en ons portier openen zien we dat Joop naar ons kijkt en vervolgens direct van ons weg begint te rennen. De andere man daarentegen blijft verbaasd achter en beseft zich ineens dat Joop (zonder zijn toestemming) zijn telefoon heeft meegenomen. We horen de man gelijk beginnen te roepen: 'Mijn telefoon, Hij heeft mijn telefoon!' en zien hem naar de wegrennende Joop wijzen.

Wij besluiten direct de achtervolging op Joop in te zetten. Mijn collega rent te voet achter en hem aan en ik (heb het geluk de wagen te besturen) dus besluit om te rijden. Doordat Joop onder zijn dure jas een paar snelle sneakers en een joggingbroek draagt weet hij snel uit ons zicht te komen. Maar korte tijd later weet mijn collega hem in te halen en aan te houden. In de tussentijd heeft Joop de telefoon op een grasveld weggegooid. Desondanks besluiten we Joop op dit moment vooralsnog aan te houden voor diefstal van de telefoon.

Op het moment dat ik naar mijn collega toe rij word ik in ‘t Hof aangesproken door een getuige. Ik hoor haar zeggen: 'Die jongen waar jullie achteraan zitten, heeft net iets weggegooid in die vuilnisbak'. Omdat ik op dat moment nog geen zicht op mijn collega heb en dus nog niet weet of alles onder controle is besluit ik eerst op zoek te gaan naar mijn collega. Al snel vinden we elkaar en kunnen we de inmiddels geboeide Joop bij ons op de achterbank zetten.

Ik parkeer ons dienstvoertuig zo dat ik de eerder aangewezen vuilnisbak wel kan zien maar Joop deze niet ziet. Mijn collega loopt in de tussentijd terug ‘t Hof in om te kijken of hij het slachtoffer van de diefstal (de andere man) nog kan vinden. Helaas kan hij hem maar ook de weggegooide telefoon en op dat moment niet meer vinden. Mijn collega loopt vervolgens door naar de aangewezen vuilnisbak en doet daar een onderzoek in. Daarbij valt het direct op dat er bovenop alle rotzooi 2 goed gevulde plastic zakjes liggen. De eerste die hij ziet, een doorzichtig boterhamzakje, pakt hij er gelijk uit. Deze blijkt gevuld met een aanmerkelijke hoeveelheid gripzakjes gevuld met witte kristalachtige brokjes. Forensisch onderzoek moet het nog aantonen maar direct heeft mijn collega het vermoeden een voorraad crack cocaïne, op straat bekend als 'wit', gevonden te hebben.

Enthousiast geworden door de vondst pakt hij het andere zakje. Dit is een ondoorzichtig groen plastic zakje, het gewicht is direct anders, aanzienlijk zwaarder. Al snel komt het besef dat waarschijnlijk niet door Joop is gedumpt want dit zakje blijkt gevuld te zijn met bruin. Maar dan niet het 'bruin' als zijnde heroïne maar het bruin dat komt uit het achterste van een hond. Snel gooit mijn collega het groene zakje terug in de vuilnisbak en zoekt nog even verder. Maar op wat echte rotzooi na treft hij niks bijzonders aan.

Het doorzichtige zakje wordt inbeslagnemingen en vervolgens delen we Joop mede dat hij tevens wordt verdacht van het bezit cq dealen van harddrugs waarna we Joop overbrengen naar het politiebureau. Onderweg naar het bureau schiet bij mij de gedachte nog even door mijn hoofd hoe mijn collega vertelde een verse hondenhoop te hebben aangezien voor een partij drugs. Hierdoor ontstaat er toch een ietwat ongemakkelijke situatie. Joop zit geboeid achterin, mijn collega ernaast en ik bestuur het dienstvoertuig.

Hoe hard ik het ook probeer, het lukt me niet om mijn lach te onderdrukken en tranen beginnen over mijn wangen te stromen. Joop kijkt me ondertussen onbenullig aan via de achteruitkijkspiegel, hij heeft ter slot van rekening niet gezien wat er zich bij de vuilnisbak heeft afgespeeld en snapt er dus geen fluit van waarom ik de slappe lach krijg. Professioneel? Nee, absoluut niet. Heb ik er spijt van? Nee, zeer zeker niet!

Later tijdens zijn verhoren ontkent Joop (uiteraard) de telefoon gestolen te hebben en ook maar iets van de aangetroffen cocaïne af te weten. Nadat enkele dagen het onderzoek was afgerond en Joop dus voor het eerst sinds twee jaar weer bij ons heeft gelogeerd is hij weer 'losgelaten'. Dus vooralsnog loopt Joop in afwachting van zijn rechtszaak weer vrij rond. Ik hoop dat alles, zoals hij zelf ook beweert, een vergissing is en Joop desondanks normaal aan het werk is. Helaas moet ik bekennen hier ernstige twijfels over te hebben.